Kiedy byłem w gimnazjum, zacząłem sobie dorabiać. Ojczym z mamą pili, brakowało na jedzenie. Wstawałem o szóstej; w szkole siedziałem przeważnie do piętnastej, szesnastej, bez śniadania. Potem leciałem do warsztatu samochodowego, gdzie pracował mój przyrodni, dużo straszy brat. Jakoś tam przez godzinkę-dwie ogarniałem halę i za to dostawałem jakieś tam pieniądze. A zanim jeszcze zacząłem sprzątać to dostawałem jedzenie, które mój brat miał dla mnie zrobione. Żebym zjadł sobie śniadanie, o godzinie siedemnastej…

Dopóki ktoś dziecka nie straci, nie wie jak to jest.
Człowiek taki jak ja teraz może o tym mówić normalnie, nie płakać, ale to będzie bolało do końca życia. Ludzie nie wierzą, że tak się może wszystko potoczyć, wbrew woli…. Nawet moja babcia nieraz mi mówi: „jakbyś chciała to by Daniel był przy tobie…” A ja nawet nie wiem, czy obecnie podołałabym psychicznie…

Jesteśmy z żoną, od niedawna, rodziną zastępczą dla dwojga rodzeństwa w wieku trzynastu i sześciu lat. Mamy trzech biologicznych synów: jedenasto, dziewięcio i sześcioletniego. Tak więc dzieci powierzone naszej opiece, które pojawiły się u nas niespodziewanie, to obecnie dziecko najstarsze oraz dziecko najmłodsze.  Najmłodsze to dziewczynka, jedyna w naszym domu…

Lue Blue

Wiersze dziewczyny, która została adoptowana w wieku pięciu miesięcy.

Dziewczyna   (fragment)
W ciszy wśród szeptów,
drogą wzdłuż chmur,
idzie dziewczyna jak z nut.

Jej oczy puste, a serce jak lód
lecz w głowie nadzieja na cud.
Że serce jej znowu zabije gdzieś tu
a w oczach pojawi się wschód…

Lubię zwierzęta, ale w dzieciństwie nie mogłam ich mieć. Teraz mam psa, królika i jeża pigmejskiego. Znajdy. Były też świnki morskie, chomiki i szczury, które z córką uwielbiamy. Od dwóch lat jestem rozwiedziona, ale z powodów finansowych dalej mieszkam z mężem w tym samym pokoju. Córka ma swój pokój.
Chciałam być lekarką, jak moja matka adopcyjna, ale ona zawsze powtarzała, że jestem tuman, osioł i leń patentowany, więc o medycynie mogę zapomnieć. I że doprowadzę ją do wylewu, a ojca do zawału. W końcu uwierzyłam, że jestem głupia…

W Polsce akt adopcji wytwarza prawne konsekwencje w postaci zaistnienia stosunku pokrewieństwa z nową rodziną oraz ustania tego stosunku z dawną.
Tak dzieje się w  przypadku adopcji CAŁKOWITEJ oraz PEŁNEJ (dwa różne rodzaje adopcji). Nie dzieje się tak natomiast w przypadku adopcji NIEPEŁNEJ.

Ale również adopocja całkowita i pełna różnią się między sobą istotnie w niezwykle ważnych sprawach (np. możliwość rozwiązania adopcji, możliwości odszukania rodziny biologicznej przez dziecko…) Różnice te zwykle nie są podnoszone w procesie adopcji i umykają kandydatom na rodziców adopcyjnych.

Do wyjaśnienie tych pojęć odsyłam do Internetu, do Ośrodków Adopcyjnych… Zapraszam także do kontaktu z nami…